گفتم که مقصرم؛ تو کوتاه بیا

نه دریا و نه خشکی ، نه هوایی

نه آسمان که ندارد انتهایی

نمی دانند که من در دل چه دارم

خدایا تو بدان تو که خدایی....

نه خورشید و نه ماه و نه ستاره

نه آن ابر کبود پاره پاره

مرا چون عین و لام و یا ، 

به یاد تو نیاورد

خدایا شکر و صد شکر دوباره....

پی نوشت: چه سخاوتمندانه خوانش میکنی.

تشنه ی عشقت هستم و منتظر همیشگی نگاه تو.

نان و خرما ارزانی دلق پوشان سجاده نشینت.

با می مهرت افطار می کنم....

پی نوشت: خدایا عنوان این پستم را خواندی؟