فَکَیْفَ أَصْبِرُ عَلَى فِرَاقِکَ
خدای خوب من .....
چه بسیار کارهاى زشتم را پنهان کردى
و چه بسیار بلاهاى سخت از من بگردانیدى
و چه بسیار از لغزشها که مرا نگاه داشتى
و چه بسیار ناپسندها که از من دور کردى
و چه بسیار ثناى نیکو که من شایسته آن نبودم و تو از من بر زبانها جاری ساختی
اى خداى من اى پروردگار من و سید و مولاى من؛
از کدامین سختی هاى امورم بسویت شکایت کنم و از کدام یک به درگاهت بنالم و گریه کنم؟
از دردناکى عذاب آخرت بنالم یا از طول مدت آن بلاى سخت زارى کنم؟
پس اگر تو مرا با دشمنانت به انواع عقوبت با اهل عذابت همراه کنى و از جمع دوستانت جدا سازى،
در آن حال گیرم که بر آتش عذاب تو صبورى کنم..................................................................
................................................................................................................................
................................................................چگونه بر فراق و دوری از تو شکیبایی توانم کرد؟؟
پی نوشت: گاهی مطمئن میشم ، ناخوداگاه و بدون اینکه بدونم ، از دشمنان خدا هستم؟؟؟؟؟
باید یه کم فکر کنم.....
