یا رب این آینه حسن چه جوهر دارد
پنجشنبه, ۵ دی ۱۳۹۲، ۰۹:۳۸ ب.ظ
تکیه داده ام
به باد
با عصای استوایی ام
روی ریسمان آسمان
ایستاده ام
بر لب دو پرتگاه ناگهان
ناگهانی از صدا
ناگهانی از سکوت
زیر پای من
دهان ِ دره ی سقوط
باز مانده است
ناگزیر
با صدایی از سکوت
تا همیشه
روی برزخ دو پرتگاه
راه می روم
قیصر امین پور
