وفا کنیم و ملامت کشیم و خوش باشیم ....که در طریقت ما کافریست رنجیدن

دوره ی ارزانیست...

شرف اینجا ارزان...
تن عریان ارزان...
و دروغ از همه چیز ارزانتر...
و چه تخفیف ِ عجیبی خوردست قیمت هر انسان...
دهان دختر زیبا تهی ز دندان شد...
که جرم هر شکسته دندان بهای یک نان شد...
هیچ کس فکر نکرد که در آبادی ویران شده دیگر نان نیست...
و همه مردم شهر بانگ برداشته اند که چرا سیمان نیست...
و کسی از  خود نپرسید چرا ایمان نیست...
و من ِ ساده در این اندیشه...
چه زمانی شده است!
چه زمانی شده است!
که بغیر از 
انسان
هیچ
چیز
ارزان 
نیست!!!

 

پی نوشت: مردان ، بابت حراج و فروش تنشان ، پول هم میدهند --------> زنها باهوشترند.

پی نوشت: ارتباط فریاد به خاطر نبود سیمان ، و نایاب شدن نان با برهان خلف قابل اثبات است. 

پیشنهاد به وزارت اموزش و پرورش: این روزها چوپان دروغگو را به عنوان قهرمان ملی معرفی کنید. هرچند دلم برای چوپان دروغگو می سوزد. تنها یک دروغ گفت و رسوای عالم و ادم شد ولی بعضی ها ....

پی نوشت: شاعر فراموش کرد شاه بیت ارزانیها را ، قضاوت را نگارش کند. قضاوت از دروغ هم ارزانتر. قضاوت بدون داور. قضاوت بدون دانستن واقعیت. قضاوت ماهی از خشکی ِ بیرون ِ برکه.